1 Mayıs Coin Biriktirme: Kapitalist üretim mantığından Bitcoin'in kıtlığına bakış

1 May tatili geldiğinde, bu uluslararası işçi bayramının kökenlerini düşünmeden edemiyoruz. 1886 yılı 1 Mayıs'ta, ABD'nin Chicago şehrinde işçilerin günde 8 saat çalışma hakkı için gerçekleştirdikleri büyük ölçekli grevden kaynaklanmaktadır.

Bu mevsimde, kendini ekonomik uzman olarak tanıtan bazı kişiler, iş yasalarını kaldırmayı ve tamamen serbest istihdam sistemini savunmayı teşvik ediyor. Ancak, ekonomik teorilerin ve görüşlerin genellikle belirli bir duruşla yüklü olduğunu anlamamız gerekiyor. Birileri duruşunu gizlemeye çalışsa bile, görüşlerini ifade ettiklerinde taraflılıkları su yüzüne çıkacaktır.

Bu sözde ekonomistlerin çoğu, işletme sahiplerinin bakış açısıyla seslerini yükseltiyor. Onların söylemleri, bir edebiyat ustasının daha önceki eleştirisini doğruluyor olabilir - "Kapitalistlerin yetersiz köpekleri".

Bu edebi ustası, bu tür insanların genellikle zenginlere eğilip büküldüğünü, yoksullara ise sürekli bağırdığını keskin bir şekilde belirtmişti. Belirli bir işveren olmasa bile, içgüdüsel olarak tüm zenginleri memnun etme, tüm yoksullara saldırma eğilimindedirler.

Dikkat çekici olan, bu uzmanların 5 gün 8 saatlik çalışma düzeninin ticaret savaşlarına hatta sıcak savaşlara yol açacağı yönündeki iddialarının tamamen yanlış olduğudur. Gerçek tam tersidir; aşırı mesai ve aşırı üretim, kapitalistleri yurt dışı pazarları aramaya iten temel nedenlerdir ve bu da 17. ve 19. yüzyıl küresel sömürge savaşlarının ana tetikleyicilerinden biridir.

İnsanoğlunun üretim faaliyetleri genel olarak üç aşamaya ayrılabilir:

Birinci aşama, kendine yeterliliktir, sadece temel ihtiyaçları karşılamaktır, başkalarıyla rekabet etmemektir.

İkinci aşama, başkalarının ihtiyaçlarını karşılamak için üretim yapmak ve pazar doygunluğuna ulaşana kadar ölçeği genişletmektir.

Üçüncü aşama, gerçek talebi hiçe sayarak sadece kâr amacıyla üretim yapmaktır; kapasiteyi her şekilde artırmaya çalışmak ve hatta talep yaratmak için aşırı önlemler almak.

Açıkça, üçüncü aşamadaki aşırı üretim, ticaret çatışmalarının, savaşların ve emperyalizmin kökenidir. Bu, "kapitalist üretim tarzı"nın tipik bir özelliğidir.

Bu modda, kapitalistler delice sıcak fırsatları kovalar gibi, nerede yüksek kar varsa oraya akın ederler. Sonuç genellikle aşırı arz olur ve çoğu yatırım sıfıra iner.

Bitcoin yatırımı yapmış olanlar daha iyi anlayabilir: Gerçekten değerli olan şeyler genellikle kıttır. Üretimi körü körüne artırmak, çılgınca trendleri takip etmek gibidir; yüzeyde zenginlik elde edilebilir gibi görünse de, aslında aşırı arz nedeniyle hızla değer kaybeder.

Sermaye sahipleri kar amacıyla üretim yapar, spekülatörlerin trend peşinde koşmasından farksızdır. Her ikisi de negatif toplamlı bir oyun olan içe kapanma tuzağına düşmüştür. Kapitalist üretim biçiminin içe kapanması, modern ekonominin genel olarak kabul ettiği aşırı üretim fenomeni olarak kendini gösterir; yani üretilen mallar satılamaz ve nihayetinde zarara yol açar.

Dikkate değer bir husus, ikinci aşama ile üçüncü aşama arasındaki temel farkın üretimin motivasyonunun "insan için" mi yoksa "para için" mi olduğu. İkinci aşama ve öncesinde, üretim hala insan odaklıydı. Üçüncü aşamadan itibaren ise, üretim para odaklı hale geldi.

Bu, ünlü bir felsefi sorunu gündeme getiriyor: İnsan aslında bir amaç mı yoksa bir araç mı? Kapitalist üretim tarzında, cevap oldukça açıktır: İnsan, kâr elde etmenin aracıdır.

Bu nedenle, para insanların ihtiyaçlarını karşılayan bir araç olmaktan çıkıp, insanların efendisi haline geldi. İnsan, paranın değer kazanma aracı haline geldi ve ucuz iş gücüne dönüştü.

Kapitalistlerin en çok korktuğu şey, işçilerin artık çalışmamalarıdır. Çünkü herkes çalışmayı bıraktığında, onlara kar yaratacak kimse kalmayacaktır.

Bu nedenle, sıradan işçilerin finansal özgürlüğe ulaşması, kapitalistler için korkutucu bir durumdur. Eğer herkes finansal özgürlüğe kavuşursa, kim onlara çalışacak?

Bu nedenle, herkesin kapitalist gibi çalışmadan kazanç elde edebileceği ve kar üzerinden yaşamayı hedefleyen mali özgürlük anlayışını yaymak, muhtemelen bir zeka vergisi olup, bir hasat etme aracıdır.

Sana zengin olmanın yollarını öğreten kişinin amacı genellikle seni zengin etmek değil, kendisinin zengin olmasını sağlamaktır. İşte gerçek mantık budur.

Mantıklı bir finansal özgürlük mantığı, on yıllık bir çalışmanın karşılığında ömür boyu özgürlük elde etmektir. Belki de daha yüksek bir üretkenlikte, bir yıllık çalışma ömür boyu özgürlük sağlayabilir mi?

O halde mevcut tarihsel aşamada, sıradan işçiler zorlukları nasıl aşabilir?

Aslında sadece daha derinlemesine bakmalısın.

Dünya bir döngüdür.

Kapitalistler senden aldıklarını, diğer taraftan geri alabilirsin.

Kapitalistler ve kapitalist üretimin mantığı üzerine defalarca tartışmamızın nedeni, okuyucuları sorunları daha yüksek bir düzey ve boyuttan görmeye teşvik etmektir.

Eğer kapitalistlerin eylemleri sadece bir spekülasyon davranışıysa, o zaman akıllı olan senin, bu negatif toplam oyun durumunda nasıl kar elde edeceğini anlaman gerekir.

İçine katılmak istiyor musun?

Eğer kesin bir avantajın varsa, o zaman katılmakta sakınca yok. Kaybetmeyi kabul etmek yeter.

Ya da sen bir tüccarsın. O zaman piyasaya girdiğin, hasat yapmak içindir.

Ama ya sen sadece sıradan bir insansan?

Bulduğum cevap, aşırı üretim, aşırı ihraç ve sermaye çılgınlığının doğuştan gelen zayıflıklarını kullanarak, nispeten en kıt olan varlığı sağlam bir şekilde elinde tutmak.

Bitcoin.

Bunun için bir cümle özetledim: Tüm artan Bitcoin'e aittir.

Bitcoin biriktir, 1 Mayıs'ta rahatça dinlen.